English Audio
English Transcription
So I have a really strong memory when we moved in our new house. It was next to the Titan, the cement factory. I remember there was everything like white, like it was snowing. But it wasn't snow, it was the ashes coming from the big chimneys because the titan back then was still working. As a child I didn't know that was bad for my health. I remember staying in my garden and dancing and all the ashes coming on me. I have this memory like it was like a fairy tale. And now, like I grew up and I knew that this was really bad for my health. I don't know if I was seeing myself as a child, if I stop the little kid and say to her, This is really bad for you, just go home, go somewhere like you can protect yourself, don't stay outside or just let her enjoy this feeling. So my dad came in Ellefsona at the year of 1992 when the communities, the regime, fought and the borders were open in Albania. He was an economical refugee. He came for a better life, for a better chance and Greece was a developed country, so he was trying to find a job here. And I came with my mother, like as a family, in 1998. I was born in 1997 in Albania in Lushni.
I like Ellefsona because it's a quiet place next to Athens. It has really nice places where you can go for a walk or you can just relax. And sometimes it's true what they say, that the place is about the people that they are living in and the people who are connecting. So I really have my friends here, have my family, and this is what connects me with the city. So as a young artist, Ellefsona doesn't have any opportunity for me. I'm really thinking of moving to look for a job, maybe to the capital, to Athens or other capitals of cities, like outside Greece.(...) Because there is a huge problem with the environment.I hope in 10 years we have found a solution about this. And if we solve this environmental issue, I think everything can be easier for our lives, because this is a really huge problem and it's a health problem. I wish Ellefsona would become more integrated, because there were a lot of communities, they are talking another language than Greece,(...) they have another nationality, but you barely see them outside, like next to you,(...) eating in the same restaurant or drinking coffee next to you.(...) And I hope this one day everybody won't be so scared(...) to go outside of their safe places where their community is.
Greek Translation
Έχω λοιπόν πολύ δυνατή μνήμη όταν μετακομίσαμε στο νέο μας σπίτι. Ήταν δίπλα στον Τιτάνα, το εργοστάσιο τσιμέντου. Θυμάμαι ότι ήταν όλα σαν λευκά, σαν να χιόνιζε. Αλλά δεν ήταν χιόνι, ήταν η στάχτη που έβγαινε από τις μεγάλες καμινάδες γιατί ο τιτάνας τότε δούλευε ακόμα. Ως παιδί δεν ήξερα ότι αυτό ήταν κακό για την υγεία μου.
Θυμάμαι ότι έμενα στον κήπο μου και χόρευα και όλες οι στάχτες έρχονταν πάνω μου. Έχω αυτή τη μνήμη σαν να ήταν σαν παραμύθι. Και τώρα, σαν να μεγάλωσα και ήξερα ότι αυτό ήταν πολύ κακό για την υγεία μου.
Δεν ξέρω αν έβλεπα τον εαυτό μου ως παιδί, αν σταματήσω το μικρό παιδί και του λέω: Αυτό είναι πολύ κακό για σένα, απλώς πήγαινε σπίτι, πήγαινε κάπου όπως μπορείς να προστατευτείς, μην μένεις έξω ή απλά αφήστε την να απολαύσει αυτό το συναίσθημα.
Έτσι ο μπαμπάς μου ήρθε στην Ελευσώνα το έτος 1992 όταν οι κοινότητες, το καθεστώς, πολέμησαν και τα σύνορα ήταν ανοιχτά στην Αλβανία. Ήταν οικονομικός πρόσφυγας. Ήρθε για μια καλύτερη ζωή, για μια καλύτερη ευκαιρία και η Ελλάδα ήταν μια ανεπτυγμένη χώρα, οπότε προσπαθούσε να βρει δουλειά εδώ.
Και ήρθα με τη μητέρα μου, σαν οικογένεια, το 1998. Γεννήθηκα το 1997 στην Αλβανία στο Λούσνι.
Μου αρέσει η Ελευσώνα γιατί είναι ένα ήσυχο μέρος δίπλα στην Αθήνα. Έχει πολύ ωραία μέρη όπου μπορείτε να πάτε για μια βόλτα ή μπορείτε απλά να χαλαρώσετε. Και μερικές φορές είναι αλήθεια αυτό που λένε, ότι ο τόπος αφορά τους ανθρώπους στους οποίους ζουν και τους ανθρώπους που συνδέονται. Έτσι έχω πραγματικά τους φίλους μου εδώ, έχω την οικογένειά μου και αυτό είναι που με συνδέει με την πόλη. Ως νέος καλλιτέχνης λοιπόν, η Ελευσώνα δεν έχει καμία ευκαιρία για μένα. Πραγματικά σκέφτομαι να μετακομίσω για να ψάξω δουλειά, ίσως στην πρωτεύουσα, στην Αθήνα ή σε άλλες πρωτεύουσες πόλεων, όπως εκτός Ελλάδας.(...) Γιατί υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με το περιβάλλον.
Ελπίζω σε 10 χρόνια να έχουμε βρει μια λύση για αυτό. Και αν λύσουμε αυτό το περιβαλλοντικό ζήτημα, νομίζω ότι όλα μπορούν να είναι ευκολότερα για τη ζωή μας, γιατί αυτό είναι ένα πραγματικά τεράστιο πρόβλημα και είναι ένα πρόβλημα υγείας.
Μακάρι η Ελευσώνα να γίνει πιο ολοκληρωμένη, γιατί υπήρχαν πολλές κοινότητες, μιλούν άλλη γλώσσα από την Ελλάδα,(...) έχουν άλλη εθνικότητα, αλλά μετά βίας τους βλέπεις έξω, σαν δίπλα σου,(... ) τρώγοντας στο ίδιο εστιατόριο ή πίνοντας καφέ δίπλα σου.(...) Και ελπίζω ότι μια μέρα όλοι δεν θα φοβηθούν τόσο (...) να πάνε έξω από τα ασφαλή μέρη τους όπου βρίσκεται η κοινότητά τους.
Greek Audio
Greek Transcription
Θυμάμαι όταν είχαμε μετακομίσει στο καινούργιο σπίτι, ήταν δίπλα σε μια γειτονιά στο ΤΙΤΑΝ, το εργοστάσιο τσιμέντου που ακόμη δούλευε τότε και θυμάμαι όλα τα δέντρα που ήταν πράσινα, δεν βλέπαμε πράσινο, ήταν όλα λευκά από τη σκόνη που ερχόντουσαν, που έβγαιναν. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Πιστεύω ότι όλοι γνωρίζαμε ότι αυτό ήταν πάρα πολύ κακό για την υγεία μας και πιστεύω και ίσως ένας από τους λόγους ήταν και που έκλεισε και το εργοστάσιο. Συνολικά τώρα είμαστε δεκαπέντε χρόνια σε αυτό το σπίτι. Ακόμα ζούμε εκεί και θυμάμαι να έχω αναμνήσεις σαν παιδί και να μου αρέσει όλο αυτό το λευκό τοπίο που ερχόταν από το εργοστάσιο. Θυμάμαι δηλαδή να είναι στο κήπο και να έρχεται η σκόνη πάνω μου και να το βλέπω τελείως φανταστικά και να κάνω φανταστικές ιστορίες παραμυθιού. Και έχω αυτή την πολύ έντονη ανάμνηση από τον εαυτό μου όταν ήμουν μικρή και σκέφτομαι ότι άμα θα μπορούσα εγώ σαν μεγάλοι πλέον και έβλεπα τον εαυτό μου να απολαμβάνει αυτή τη στιγμή, δεν ξέρω αν θα την Σταματάκη θα της έλεγα αυτό που συμβαίνει είναι πολύ κακό για την υγεία σου. Καλύτερα να πας μέσα κάπου μπορείς να μην έχεις επαφή ή απλά θα την άφηνα να να το ζήσει.
Θυμάμαι ότι η Ελευσίνα πάντα είχε αυτό το θέμα που δεν μπορείς να βρεις, να νοικιάσεις καινούργιο σπίτι ή να αγοράσεις. Και θυμάμαι ότι τότε οι γονείς μου αντιμετώπιζαν αυτό το πρόβλημα, το να βρουν ένα καινούριο σπίτι, αλλά εκείνη η γειτονιά ήταν όλη κατοικήσιμη. Ο κόσμος ζούσε δίπλα στο εργοστάσιο. Η κομμουνιστική κυβέρνηση έπεσε το 92 στην Αλβανία και άνοιξαν τα σύνορα. Πολλοί άνθρωποι, οικονομικοί μετανάστες πήγαν στην Ιταλία και στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή και περισσότερες ευκαιρίες. Ανεπτυγμένες χώρες. Ο πατέρας μου απελάθηκε στην Ελλάδα και είσαι παράνομα ως οικονομικός μετανάστης στην Ελλάδα. Η δουλειά που επέλεξε να κάνει ήταν χτίστης και τις πρώτες του ευκαιρίες τις βρήκε στην Αγία Σωτήρα, όπου έμεινε για μερικά μερικούς μήνες που γεννήθηκα, το 97 και ήρθαμε όλοι μαζί στο. Και έτσι το πρώτο μας σπίτι κάτω στην παραλία ήταν εδώ πέρα στην Ελευσίνα. Σίγουρα έχω ακούσει ιστορίες από τον πατέρα μου και μου έλεγε ότι ήταν πολύ δύσκολα στην αρχή, αλλά υπήρχαν και άνθρωποι που τον στήριξαν. Δηλαδή ο ένας κουμπάρος ήταν από την Αγία Σωτήρα που ήρθε και στο γάμο. Μετά από μένα γεννήθηκε αδερφός μου και αδερφή μου στο Θριάσιο.
Και αυτό συνεχίζουμε και ζούμε και μεγαλώνουμε στην Ελευσίνα. Εγώ πήρα την ελληνική υπηκοότητα στα 19 μου. Αυτό που μ αρέσει για την Ελευσίνα είναι ότι είναι μια ήσυχη πόλη. Έχει πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα, είναι παραθαλάσσια, μπορείς να περπατήσεις, μπορείς να ηρεμήσεις. Έχει πολύ όμορφα μέρη. Είναι δίπλα στην Αθήνα, οπότε μπορείς να πας όποτε εσύ θέλεις. Επίσης πιστεύω αυτό που όλοι λένε ότι την πόλη τη κάνουν οι άνθρωποι. Και επειδή έχω πολλούς φίλους και την οικογένεια μου εδώ, με συνδέει αυτό με την πόλη. Αυτό που δε μου αρέσει με την Ελευσίνα είναι ότι οι ευκαιρίες είναι πάρα πολύ λίγες. Σαν νέος καλλιτέχνης αναγκάζομαι να πάω σε μια πόλη που μου δίνει περισσότερες ευκαιρίες, που είναι μια πρωτεύουσα, είτε η Αθήνα είτε κάποια άλλη στο εξωτερικό. Τα όνειρά μου και οι ελπίδες μου για την Ελευσίνα σε δέκα χρόνια να έχει λύσει το οικολογικό πρόβλημα Και άμα λυθεί το πρόβλημα με το περιβάλλον, μπορούμε να συνεχίσουμε και να σκεφτούμε. Έπειτα να σκεφτούμε τι άλλο μπορεί να αλλάξει στην πόλη μας. Μια άλλη ευχή μου είναι η Ελευσίνα να εντάξει περισσότερο της τις ευάλωτες ομάδες.
Κοινότητες που μιλάνε διαφορετική γλώσσα, έχουν διαφορετική εθνικότητα και έχουν διαφορετικές παραδόσεις από το καθορισμένο. Και εύχομαι μια μέρα αυτοί οι άνθρωποι να μπορούν να και να θέλουν κιόλας να τους δοθεί αυτή η ευκαιρία. Στην ίδια πόλη που ζουν.
English Translation
I remember when we moved to the new house, it was next to a neighborhood in TITAN, the cement factory that was still working then and I remember all the trees that were green, we didn't see any green, they were all white from the dust coming in, coming out. There was no other choice. I think we all knew that this was very bad for our health and I think maybe one of the reasons was that the factory was also closed. In total we have now been fifteen years in this house. We still live there and I remember having memories as a kid and loving all that white scenery coming from the factory. I mean, I remember being in the garden and the dust coming over me and seeing it completely fantastically and making fantastic fairy tales. And I have this very strong memory of myself when I was little and I think that if I could grow up now and see myself enjoying this moment, I don't know if I would tell Stamataki what's going on, it's very bad for your health. You better go in somewhere you can have no contact or I would just let her live it.
I remember that Elefsina always had this thing that you can't find, rent a new house or buy. And I remember at that time my parents were facing this problem, finding a new house, but that neighborhood was all habitable. People lived next to the factory. The communist government fell in 1992 in Albania and the borders were opened. Many people, economic migrants went to Italy and Greece for a better life and more opportunities. Developed countries. My father was deported to Greece and you are illegal as an economic immigrant in Greece. The job he chose to do was a builder and he found his first opportunities in Agia Sotira, where he stayed for a few months when I was born in 97 and we all came together to. And so our first house down on the beach was over here in Elefsina. I have certainly heard stories from my father and he told me that it was very difficult at first, but there were also people who supported him. In other words, the best man was from Agia Sotira who also came to the wedding. After me, my brother and sister were born in Thriasio.
And this is what we continue and live and grow in Elefsina. I got Greek citizenship when I was 19. What I like about Elefsina is that it is a quiet town. It has a very special character, it is seaside, you can walk, you can relax. It has very beautiful places. It is next to Athens, so you can go whenever you want. I also believe what everyone says that the city is made by the people. And because I have a lot of friends and family here, it connects me to the city. What I don't like about Elefsina is that the opportunities are very few. As a young artist I am forced to go to a city that gives me more opportunities, which is a capital city, whether Athens or another one abroad. My dreams and my hopes for Elefsina in ten years to have solved the ecological problem And if the problem with the environment is solved, we can continue and think. Then let's think about what else can change in our city. Another wish of mine is that Elefsina integrates the vulnerable groups more.
Communities that speak a different language, have a different nationality and have different traditions than the specified one. And I hope that one day these people can and even want to be given that opportunity. In the same city they live.