Greek Audio
Greek Transcript
Ονομάζομαι Λαζάρου Πέτρος. Δούλευα 35 χρόνια στο TITAN, στα τσιμέντα ΤΙΤΑΝ. Ξεκίνησα από το 1972-73, σε μια περίοδο που ήταν 850 εργαζόμενοι. Την περίοδο του 2010 που συνταξιοδοτήθηκα, υπήρχαν λιγότεροι από 100 εργαζόμενοι.
Δουλειά... Η Ελευσίνα τότε έσφυζε από τις βιομηχανίες. Δουλειές παντού μπορούσαμε να βρούμε. Ήταν… ήταν δύσκολη η δουλειά όπως και να το κάνουμε στο τσιμέντο. Ξεκίνησα σαν μαθητευόμενος ηλεκτρολόγος και στην πορεία με την τεχνολογική εξέλιξη η οποία γινόταν, μας χρησιμοποιήσανε, τα άτομα τα οποία είχαμε κάποιες τεχνικές γνώσεις για να δουλέψουμε μηχανήματα παραγωγής. Δηλαδή δούλευα ό,τι μηχάνημα υπήρχε φόρτωσης, εκφόρτωσης και μεταφοράς του τσιμέντου.
Η εργασία τότε όπου και να πήγαινες σαφώς και ήταν δύσκολη. Είτε πήγαινες στα ναυπηγεία, είτε πήγαινες στη Χαλυβουργική, είτε στα τσιμέντα, είτε στο ΒΟΤΡΥΣ, είτε στα ρετσινάδικα, οι δουλειές τότε γινόντουσαν περισσότερο χειρώνακτα. Ήτανε πάρα πολύ δύσκολα. Ήμαστε μια γενιά σε μεταβατική περίοδο τεχνολογικής εξέλιξης, που άρχισαν τα πράγματα κάποια στιγμή να εξελίσσονται. Και σιγά σιγά σταμάταγαν την λειτουργία τους και κάποιες βιομηχανίες όπως ο Κρόνος, όπως το ΒΟΤΡΥΣ, τα ρετσινάδικα. Πολλά από αυτά τα εργοστάσια που υπήρχαν στο παραλιακό μέτωπο ή ενδότερα μεσ’την Ελευσίνα σταματούσαν τη λειτουργία τους, γιατί δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν και την τεχνολογική εξέλιξη.
Η Ελευσίνα έχει αλλάξει πάρα πολύ. Και με τις βιομηχανίες είχε αλλάξει η μορφή της. Από πολή βαριάς βιομηχανίας, βέβαια, η δομή της έχει εξελιχθεί σε τελείως διαφορετική. Έχουνε μείνει τα ανενεργά εργοστάσια, όπως είναι η ΠΥΡΚΑΛ. Έχει αλλάξει η ρυμοτομία της, έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ, υπάρχει μια ανάπτυξη η οποία είναι πάρα πολύ μεγάλη. Και η εξέλιξη της. Και φτάνει σε σημείο τώρα από εκεί που ήταν βαριά βιομηχανική πόλη να εξελίσσεται σε μια πολιτιστική και έλκουσα πόλη με τα δρώμενα τα οποία γίνονται. Και για την ιστορία της και για τις δραστηριότητες οι οποίες εδώ και αρκετά χρόνια πασχίζουν πάρα πολλά άτομα στην πόλη, να προβληθεί η πόλη μας, η Ελευσίνα, να προβληθεί σε όλο τον κόσμο, παγκοσμίως.
Τα απομεινάρια πάντως της βιομηχανικής, τότε ανάπτυξης… έχουνε μείνει τα σημάδια, έχουνε μείνει στον κορμί της πόλης, έχουνε μείνει από τη θάλασσα μέχρι τη στεριά. Και η θάλασσα, υπήρχε σε μεγάλη ρύπανση και εξακολουθούν πάλι, να μην υπάρχει ένας σεβασμός. Αλλά και στην πόλη πάλι είναι κάτι το οποίο πρέπει να προσέξουμε. Ή θα προβάλλουμε την πόλη σαν μία πόλη πολιτιστική, σαν μια πόλη σωστή, και όχι σαν μία πόλη της οποίας αυτά τα απομεινάρια, τις παλιές πληγές, να μην μπορούμε να τις καλύψουμε.
English Translation
My name is Petros Lazarou. I worked for 35 years at TITAN, the cement factory. I started back in 1972-73, at a time when there were 850 employees. In 2010, when I retired, there were less than 100. Elefsina used to be full of industrial units. We could find jobs anywhere.
Work… Our work was very hard work. I started as an apprentice electrician and along the way of the technological developments that were taking place, people who had some technical knowledge like myself were employed in positions involving production machinery. In other words, I worked on whatever machinery was available for loading, unloading and transporting the cement.
All jobs were difficult back then. Regardless of whether you went to work at the shipyards, at the Halyvourgiki (Hellenic Steel Industry), cement or alcohol factories, all types of work used to be more manual back then. It was very difficult. We were a generation in the middle of a transitional period of technological developments, when things started to finally evolve. And gradually, some factories like Kronos and VOTRYS stopped working. Many of these factories that existed on the sea front or inside Elefsina stopped operating because they could not keep up with the technological developments.
Elefsina has changed a lot from then. As it had changed from the industries back then. From a town of heavy industrial activity, its structure has certainly evolved into something completely different. Some inactive factories, like PYRKAL, remain as they were. It has changed, even its rhyotomy, and it has developed a lot. The development is massive. And its evolution. And it’s getting to a point now, where what used to be a heavy industrial city is evolving into a cultural and attractive city, with all the events that are taking place. Because of its history as well as for the activities that for several years many people in the city have been trying to promote, Elefsina to the entire world, globally.
The remnants of the industrial, at the time, development, however… the signs have remained at the core of the city, from sea to land. The sea, it’s still heavily polluted and still, people… there is still no respect. But also in the city itself, that’s also something that we must pay attention to. For we must present the city as a civilized place, as a proper city, and not as a city that cannot get over its old wounds.